Cześć.

Kilka razy widziałam was razem, poznałyśmy się nawet. Chyba jesteście z Hotaru blisko i pomyślałam, że chciałabyś wiedzieć. Trzy dni temu przywieźli go do szpitala centralnego w Fukkatsu, ale obecnie jego stan jest wystarczająco stabilny, by znalazł się w skrzydle szpitalnym w garnizonie wojskowym w dzielnicy Haiiro Chiku. Nie do końca wiem, co się wydarzyło, ale lekarze są dobrej myśli. W tym tempie powinien ocknąć się lada chwila. Przynajmniej taką mamy nadzieję.

Siostra Hotaru

PS Zabije mnie, gdy się dowie, że skorzystałam z jego komórki, aby z kimkolwiek się skontaktować, ale czasami drastyczne środki są słuszne.
PS 2 Mama cię pozdrawia.

Bardzo dziękuję za informację. Doceniam, że do mnie napisałaś. Oczywiście zachowam tą wiadomość dla siebie, i nie musisz się obawiać, że wygadam się przed Arihyoshi-kun, że do mnie napisałaś. Jeżeli jest taka możliwość, chciałabym go odwiedzić, albo chociaż przyjechać do szpitala, nawet, jak lekarze mnie nie wpuszczą. Postaram się zjawić jak najszybciej. Jeszcze raz dziękuję za wiadomość.

Proszę również pozdrowić swoją mamę,
Chishiya Yue

Słyszałam, że coraz lepiej się czujesz. Mam nadzieję, że u ciebie wszystko w porządku.

Chishiya

"Słyszałaś", że czuję się lepiej? Niech zgadnę. Hiromi.

To bez znaczenia od kogo, ale tak. Niedawno spotkałam ją w parku. Zupełnie przypadkowo

Jak rehabilitacja?

Jestem starej daty.
[westchnięcie]
Rozmowy są wygodniejsze niż pisanie wiadomości, chociaż, jeżeli nie masz czasu, możemy przenieść się na drogę sms-ową. Będę tylko wolniej odpisywać. Średnio sobie radzę na razie z komórką.

[taktyczne milczenie; wreszcie, po zbyt długiej przerwie, szorstkie parsknięcie pod nosem]
Obawiam się, że nie potwierdzę. Medyk, który mnie dogląda, zaciągnął zasłony akurat tak, że odcięły mi dostęp do jedynego okna w sali. Ale mogłabyś mi wysłać zdjęcia, Chishiya. U ciebie w porządku? Jesteś teraz na spacerze, na przykład, dajmy na to, w parku? Może kręci się gdzieś tam Hiromi? Zupełnie przypadkowo.

To dobrze.
[...]
Będę czekał. Widoki w szpitalu są niezłe tylko przez pierwsze trzydzieści sekund. Później zaczyna cię nudzić wszechobecna biel.

[...]
Jest w porządku, Chishiya. Jeżeli znajdziesz czas, zerknij jak u Hiromi. Będę twoim dłużnikiem i...

[dźwięk gwałtownie otwieranych drzwi; szuranie i chrząkanie]
Przyszedł lekarz. Muszę kończyć, bo ten maruda już zaczyna się marszczyć na widok rozmów telefonicznych podczas jego błogosławionego obchodu. Odezwę się później. Uważaj na siebie.

I dzięki za troskę.

Jak idą przygotowania do świąt?
W tym tygodniu otwierają lodowisko w okolicach ogrodu botanicznego. Wstęp za darmo. Pomyślałam, że twoje rodzeństwo pokocha taką aktywność na świeżym powietrzu.

- Chishiya

Przygotowania idą dobrze.

Jun pyta czy nie chciałabyś się wybrać z nami.

Bardzo chętnie, ale nie wiem czy nie będę wam tylko zawadzać. Ewentualnie wpadnę na godzinę popatrzeć jak dzieciaki szaleją na lodowisku. Daj tylko znać kiedy i o której.

Słowo, że docenią twoją obecność bardziej niż możesz założyć.

Już dwadzieścia razy padło od Jun, że jeżeli będę siedział jak kołek na ławce rezerwowych to nie dostanę prezentu od świętego Mikołaja. Uważa, że wzbranianie się przed zabawą to też niegrzeczność. W końcu odbierasz innym możliwość współdzielenia radości. Czy coś w tym stylu. W każdym razie może zbastuje, jeżeli dotrzymasz mi towarzystwa. Wtedy nietaktem będzie jej wtrącanie się do rozmowy.

Podjadę 23 grudnia, o 14:00.

Będę czekała. Dobranoc, Arihyoshi-kun.

Chciałabym kupić jakieś drobne prezenty dla twojego rodzeństwa. Wiesz, są święta. Ale nie chciałabym robić niczego bez twojej wiedzy i zgody. Wiesz może, czy jest coś, czego potrzebują albo chcą?